โรเบิร์ตกลับมาเผชิญหน้ากับไคลน์ด้วยสีหน้าหนักใจ หลังจากที่เขากลับมาจากการไล่ตามมนสิการแล้วคว้าน้ำเหลวกลับมา
“ไม่เจอครับ...” โรเบิร์ตรายงานเสียงต่ำ ไม่กล้ามองสบตากับผู้เป็นเจ้านายที่จ้องมองมาด้วยสายตาดุดัน
ไคลน์เองได้แต่ถอนหายใจยาว เอาล่ะ...อย่างน้อยก็แน่ใจได้ว่าผู้หญิงที่เขาเจอคนนั้นคือมนสิการแน่ๆ เธอยังดูไม่เปลี่ยนไปจากห้าปีที่แล้ว ไม่สิ! ในตอนนั้นเธอยังดูบริสุทธิ์สดใสราวกับสาวน้อย แต่ตอนนี้มนสิการคือหญิงสาวเต็มตัว แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเธอจะไม่ได้เปลี่ยนไป และ…ความรู้สึกร้อนแรงที่เขามีต่อเธอก็ไม่เปลี่ยนเช่นเดียวกัน
ความรู้สึกโกรธอย่างลึกล้ำนั่นอย่างไรล่ะ...!
ไคลน์พยายามระงับความโกรธ ตอนนี้เขาสมควรใช้สมองมากกว่าอารมณ์ ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากแน่น ดวงตาสีน้ำเงินเข้มเป็นประกายเจิดจ้าเสียจนคนอื่นแทบไม่กล้าสบสายตาน่ากลัวคู่นั้น
“ไปตรวจสอบจากทางโรงพยาบาลสิ ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใครแล้ว
