“เดี๋ยว!”
แพททริกที่วิ่งตามไคลน์ทันที่ชานบันไดของคฤหาสน์วาคอนซีเลสเรียกเขาด้วยน้ำเสียงดุดัน
ไคลน์หยุดเดิน เหลียวมองอีกฝ่ายด้วยท่าทีเหยียดหยัน “มีอะไร”
“แกจะทำอย่างนี้กับเราไม่ได้” แพททริกก้าวไปดักหน้าไคลน์ด้วยสีหน้าดุดัน “เอ็มคอร์ปเป็นสิ่งที่พ่อฉันสร้างขึ้นมากับแม่ แกจะเอาของของเราไปไม่ได้”
คำพูดเหมือนหมาหวงก้างของหมาขี้แพ้ที่โดดดีดกระเด็นไปแล้วอย่างแพททริกทำให้ไคลน์รู้สึกทั้งสะใจและสมเพชกับท่าทางร้อนรนของแพททริก
“แกแน่ใจได้ยังไงแมคคอล”
เขาถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเย็นชา ปรายตามองคนตรงหน้าด้วยสายตาของผู้ที่อยู่เหนือกว่า
“อย่าคิดว่าแกชนะ เพนเดิลตัน ถึงแกจะเอาเอ็มคอร์ปไปได้ในตอนนี้ แต่แกก็เอามนไปจากฉันไม่ได้อยู่ดีเพราะมนเกลียดแกเข้าไส้!” แพททริกกัดฟันบอกแก่อีกฝ่าย เขาพ่ายแพ้เพราะยังไม่ทันตั้งตัว แต่อย่าคิดว่าเขาจะยอมง่ายๆ สักวันเขาจะเอาเอ็มคอร์ปของเขากลับคืนมาให้ได้!
ทว่าไคลน์ที่ฟังค
