ความสุขของคนเราไม่เท่ากัน ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดว่าการอยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารคือความสุข ความเป็นจริงเขาก็แค่ต้องการอยู่กับคนที่รักเท่านั้น เสียงถอนหายใจคงดังเป็นครั้งที่ร้อยหรือไม่ก็ครั้งที่พันตั้งแต่ได้มีเวลาทบทวนเรื่องราวในอดีต เขาก็แค่คนที่ขี้ขลาดหวาดกลัวและไม่เอาไหนคนหนึ่งเท่านั้นถ้าเทียบกับภรรยาเธอกล้าหาญกว่าเยอะ นรวีร์ถอนหายใจอีกครั้ง สายฝนเริ่มเทลงมาเขาแหงนหน้ามองไปบนท้องฟ้าก่นด่าตัวเองขนาดเรื่องฝนตนเองยังคาดคะเนผิด ตัดพ้อไปแล้วก็รีบวิ่งหลบเข้ากระท่อมหลังน้อย ดูจากสายตาคาดว่าฝนคงตกอีกเป็นชั่วโมง เขาจึงนั่งพักลงทอดถอนใจปล่อยให้ล่องลอยไปกับความคิด เสียงโทรศัพท์ปลุกให้ตื่นจากภวังค์ ชายหนุ่มแค่ปลายตามองดูอุปกรณ์สื่อสารที่วางอยู่ข้างตัวแล้วก็ต้องส่ายหน้า คนที่เฝ้าโทรมาตลอดหลายวันนี้เป็นนิชานาถ เขาไม่คิดจะรับสายของเธอ ไม่คิดจะพูดคุยไม่ว่าจะในฐานะไหนทั้งนั้น เจ้าสัวภูวนาถก็หายหน้าไปจาก
