“เดี๋ยวปอยไปส่งป้า ที่บ้านนะคะ ปอยจะได้เก็บของมาอยู่กับลูกด้วยเลย" เธอรีบบอกกับผู้สูงวัย
“ป้าอยู่กับลูกดีกว่าปอยไปทำงานเถอะ อยู่ใกล้มือหมอแล้วคงไม่มีปัญหาอะไร" ปุณณดารู้ว่าวดีประชดเธอ หลังๆมานี้เธอทำงานเป็นบ้าเป็นหลังแทบจะไม่มีเวลาพักแต่หญิงสาวก็กลับมานอนกับลูกทุกคืน
“ปอยลางานแล้วค่ะ เดี๋ยวปอยดูแลตาหนูเอง ตามนี้นะคะ" เธอรีบตัดบท
“พี่ขออยู่ดูลูกด้วยได้ไหม" คนถามก็ไม่รู้ว่าไปเอาความกล้ามาจากไหน แต่ได้เห็นแววตาของคนที่มีอำนาจสูงสุดแล้วเขาก็รู้คำตอบ แต่ชายหนุ่มไม่ยอมแพ้ ถึงเขาจะไม่ได้คลอดลูก แต่เขาก็คือพ่อ พ่อที่รักลูกด้วยใจบริสุทธิ์
“คุณควรกลับไปได้แล้วค่ะ แล้วก็ขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์พาลูกมา" หญิงสาวทำทีเป็นวุ่นวายกับสมาร์ทโฟนในมือ โดยไม่สนใจสายตาผิดหวังของเขา วดีกับละเอียดเองก็ได้แต่ถอนหายใจ สิ่งที่นรวีร์นั้นผิดมากจนไม่น่าให้อภัย แต่ตอนนี้สิ่งที่ปุณณดาทำก็น่าจะสาสมกับความผิดในอดีตได้แล
