#หลายวันต่อมา
หลังจากที่อนาคินทร์ประกาศตัดขาดไปอย่างชัดเจนวันนั้น ผู้หญิงที่ชื่อมารีนก็ไม่ได้มาวุ่นวายอะไรอีกเลย มะปรางรู้สึกว่ามันสบายขึ้นเยอะเพราะไม่ต้องมีใครมาคอยรบกวนหรือทำให้เธอต้องหนักใจ รู้สึกเหมือนได้กลับมาใช้ชีวิตปกติอีกครั้ง
"ลาลาลั้นลา ลาล่าลาลั้นลา ~"
"สบายใจเฉิบเชียวนะ"
"อุ้ย !"
มะปรางสะดุ้งตกใจก่อนที่เธอนั้นจะหันกลับไปมองตามเสียงที่เอ่ยทักขึ้น ไม่รู้ว่าเขามายืนกอดอกมองเธอตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ มายืนเงียบๆ ใครบ้างจะไม่ตกใจ
"อารมณ์ดีเชียวนะเธอน่ะ"
"ก็ปกติค่ะไม่มีเรื่องให้ปวดหัว"
"มัวแต่ร้องเพลง แล้วเมื่อไหร่กับข้าวมันจะเสร็จ ฉันหิวแล้วนะ ใครจะไปอุ้มท้องรอเธอไหว"
"ก็รีบทำให้อยู่ค่ะ ทำไมวันนี้ถึงจะกินเร็วนักล่ะคะ?"
"ก็ฉันหิวไง"
"โอเคค่ะๆ รอสักครู่"
ปกติก็เร่งทำอยู่แล้วนะ แต่ครั้งนี้ต้องเร่งทำแบบคูณสอง เพราะเขาดันมาเร่งเธอแบบนี้ แถมไม่ได้บอกก่อนด้วยว่าจะกิน
