ใบเฟิร์นตื่นมาเกือบเที่ยง เธอรู้สึกปวดตัว เมื่อยไปหมด แถมยังครั้นเนื้อครั้นตัว เหมือนโดนรถสิบล้อชนก็ไม่ปาน พอเธอขยับตัวก็พบว่ามือที่เต็มไปด้วยรอยสักกำลังกอดรัดตัวเธอเอาไว้ จนเธอแทบขยับไม่ได้ จริงๆ เธอก็ไม่อยากกวนเขา แต่พอเธอจะยกแขนออก เขาก็รู้สึกตัว
“ตื่นแล้วหรอครับ นอนต่ออีกนิดนะ พี่ยังง่วงอยู่เลย”
เขาพยายามจะดึงเธอเข้าอ้อมกอด แต่ปรากฏว่าเมื่อสัมผัสตัวเธออีกรอบ ร่างกายเธอร้อนรุ่มๆจากพิษไข้
เขาเลยยกตัวตื่นขึ้นมา พร้อมทั้งเอามือแนบที่หน้าผากของเธอเพื่อวัดไข้
“เฟิร์นครับ ไม่สบายหรอ เจ็บตรงไหนรึเปล่า” เขาพูดร้อนรนเหมือนเป็นห่วงเธอมาก จนใบเฟิร์นรู้สึกดี เธอไม่เสียใจเลยที่เสียครั้งแรกให้กับเขา ผู้ชายที่เธอตามหามาตลอด
“ปวดตัวค่ะ เมื่อยไปหมด แล้วก็รู้สึกระบมตรง เอ่อ ตรงนั้นค่ะ” พอเธอพูดจบเขาก็ลุกขึ้นไปทันที
“พี่เพชรจะไปไหนค่ะ” เธอมองอย่างงงๆ เพราะเขาดูรีบร้อนมาก
“พี่จะไปซื้อยาให้เฟิร์น
