ถ้าอยู่ห้องพี่ล่ะก็... ไม่แน่” อภินันท์เปลี่ยนเรื่องไม่อยากจะต่อว่าเรื่องที่เธอเขียนระบายไว้ที่เสื้อเขา แต่หญิงสาวกลับกลัวเขาโกรธอยู่ไม่คลาย
“พี่ใหญ่ไม่โกรธน้องหนูเหรอคะ” เสียงกระซิบเพราะเกรงใจแม่สามีทำให้อภินันท์บีบจมูกเล็กๆ ของภรรยาสาวด้วยความเอ็นดู
“ช่างเถอะ แต่วันนั้นพี่ขอโทษที่พูดไม่ดีกับน้องหนู ตกลงให้อภัยพี่ได้หรือยัง หือ... ว่าไง ยกโทษให้พี่ได้ไหมครับ”
อภินันท์สารภาพเสียงทุ้มหวานขออภัยภรรยาสาวเรื่องที่ยังคุยค้างกันเมื่อตอนเช้า
“พี่ใหญ่...” นิรดาเรียกเขาเสียงแผ่ว ไม่อยากเชื่อว่าคนวางอำนาจแบบเขาจะขอโทษเธอรอบสอง
“หายโกรธได้หรือยัง พรุ่งนี้กลับไปนอนห้องเดิมกับพี่นะ”
ชายหนุ่มออดอ้อนภรรยาสาวเสียงหวาน
“ไม่ได้หรอกค่ะ น้องหนูเกรงใจคุณแม่”
หญิงสาวตอบอย่างเกรงใจแม่สามี แต่เห็นใจเขาขึ้นมา เพราะความขี้สงสารและใจอ่อน
“ใจร้าย...” อภินันท์พ้อเสียงออดอ้อน รัดร่างหอมกรุ่นมากอดแนบอก เขาหั
