อภินันท์เดินคอตกกลับมาที่ห้องด้วยความหงุดหงิด มือแกร่งต่อยกำแพงเพื่อระบายอารมณ์
“โธ่เว้ย!” ชายหนุ่มหงุดหงิดงุ่นง่านไปหมด ในที่สุดจึงตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายและเปลี่ยนเป็นชุดนอนมานอนบนเตียงกว้าง
เขาพลิกกายไปมาเพราะนอนไม่หลับ มือหนาลูบที่นอนข้างๆ ที่เคยมีร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นนอนอยู่ใกล้ๆ ให้เขากกกอดตลอดคืน
สายฝนที่เทลงมาด้านนอกว่าหนาวเหน็บแล้ว แต่ใจของเขากลับหนาวเหน็บเสียยิ่งกว่าเมื่อไม่มีเธอ
“ยัยจืด รู้ไหมว่าทำให้พี่คิดถึง ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ”
อภินันท์ลุกพรวดพราดจากเตียงนอนเนื่องจากนอนไม่หลับ เมื่ออดรนทนไม่ไหวจึงแอบย่องเดินออกจากห้องไปยืนอยู่ที่หน้าห้องของมารดา
มือหนายกขึ้นทำท่าจะเคาะประตูแต่ต้องชะงักเพราะดึกมาแล้วรู้สึกนึกเกรงใจมารดา อีกใจหนึ่งเขาไม่กล้าพอที่จะทำเช่นนั้น
“อ้าว... คุณใหญ่ มีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าเป็นห่วงคุณนิรดา เข้าไปสิคะ ป้ากำลังจะไปเอ
