“เห็นไหมชื่น เป็นอย่างที่ฉันบอกหรือเปล่าล่ะ”
คุณอรอุมากระซิบกับแม่บ้านด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ
“ค่ะคุณท่าน ดูคุณใหญ่จะหลงรักเมียเข้าให้แล้วนะคะ”
ชื่นตอบกลับมาด้วยสายตาเป็นประกา
“เขาโดนบังคับให้แต่งงานยังไงล่ะ จึงต่อต้านปฏิเสธนิรดา จากนี้ไปเราคอยช่วยอยู่ห่างๆ ให้รู้ใจตัวเอง จะได้รักเมียมากๆ เขาจะได้มีความสุขกันเสียที อีกอย่างมีหลานให้ฉันอุ้มเร็วๆ” คุณอรอุมาพูดยิ้มๆ
“ค่ะคุณ” ชื่นตอบรับแต่สายตามองเข้าไปในห้องไม่วาง
อภินันท์ค่อยๆ นั่งบนฟูกกว้างเบาๆ ทอดสายตาอ่อนโยนมองดูภรรยาสาวที่นอนหลับไม่รู้สึกตัว ใบหน้านวลที่เคยแดงปลั่งน่ารักกลับซีดไร้สีเลือด ริมฝีปากบางซีดเซียวไม่ต่างกัน
มือหนาค่อยๆ เอื้อมไล้แก้มนวลอย่างทะนุถนอมอ่อนโยน เพื่อสัมผัสผิวเนียนนุ่มนั้นเบาๆ
“ยัยจืด เป็นยังไงบ้าง รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงมากแค่ไหน เมื่อคืนพี่ต้องนอนหนาวอยู่คนเดียวเพราะคิดถึงเธอ” อภินันท์พูดกับภรรยาสาวเสียงเบาโหวง กา
