เมื่อยัยตัวแสบบอกว่าจะตามเขาไปด้วย
“จะไปด้วย” รำเพยพูดด้วยน้ำเสียงดื้อรั้นเอาแต่ใจ ก่อนหันไปออดอ้อนคุณอรอุมาเสียงหวาน
“คุณป้าขา...ให้รำเพยไปด้วยนะคะ รับรองรำเพยจะเกาะติดพี่น้อยไม่ให้ห่างเลยค่ะ รับรองไม่หลง นะคะๆ”
“จะดีเหรอลูก มันมืดแล้วนะจ๊ะ ป้าเป็นห่วง”
“รำเพยรับรองว่าจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ รำเพยเป็นห่วงพี่สาว ขอไปกับพี่น้อยด้วยคนนะคะ นะคะคุณป้า ให้รำเพยไปเถอะนะ พี่น้อยดูแลรำเพยได้อยู่แล้วค่ะ”
รำเพยอ้อนไม่เลิก ถึงแม้อภิรักษ์จะแสดงสีหน้ารำคาญไม่อยากให้เด็กสาวตามไปด้วยแต่แท้ที่จริงเขาเป็นห่วงยัยตัวแสบมากกว่า รู้สึกภูมิใจไม่น้อยเมื่อยัยตัวแสบบอกว่าเขาจะดูแลเธอได้
“ก็ได้จ้ะ แต่น้อยดูแลน้องให้ดีนะ อย่าให้น้องหลงไปไหนได้นะลูก”
“คุณแม่ครับ” อภิรักษ์เสียงดังไม่ชอบใจ เขากลัวรำเพยจะเป็นอันตรายไปอีกคน
“คงไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ถ้าน้องอยู่กับน้อย แม่จะได้หายห่วง”
“โอเคครับ เธออยากไปเองนะค
