เขากอดรัดแน่นขึ้นไปอีก ร่างบอบบางเหมือนจะถูกรวมร่างหายเข้ามาในร่างหนาของเขา
“ถ้าจะกลับก็ได้ แต่ต้องเอาบทเรียนกลับไปด้วยว่าอย่ามายั่วผู้ชาย พี่ไม่ใช่พระอิฐพระปูน จะได้รู้ไงว่าทำแบบนี้แล้วจะโดนอะไร” อภิรักษ์พูดเสียงคุกคาม
“ไม่รู้อะไรทั้งนั้น ไหนบอกว่าถึงรำเพยมาแก้ผ้าให้ดูก็ไม่สนไง ปล่อยนะ ปล่อยส!” รำเพยทุบตีดิ้นรนอย่างดื้อรั้น
“ไม่ปล่อย! วันนี้จะไม่ปล่อยลงจากเตียงเอาให้ขาดใจไปเลยที่กล้ามายั่วพี่”
“คนบ้า!” รำเพยยังพร่ำด่าเขาไม่เลิก ในใจก็นึกหวาดกลัวดิ้นรนไปมาเต็มแรงเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการอันรัดรึงนี้
การจู่โจมของเขาแตกต่างจากคืนนั้นในกระท่อมเพราะมันเป็นไปอย่างเผลอไผลมากกว่าจะรุนแรงเช่นนี้
“ใช่! พี่กำลังจะบ้า” อภิรักษ์ขู่หญิงสาวไม่เว้นวาง น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นแหบพร่าไปหมด
“คนอะไรใจแตก” รำเพยด่าว่าเขาไม่ยอมแพ้เช่นกัน
“อยากรู้เหรอว่าใจแตกยังไง”
อภิรักษ์พลิกร่างบางให้นอนหงายกดจุมพ
