“ถ้าน้องหนูอยากไปไหน ให้ตาน้อยเขาไปส่งนะ อย่าไปไหนคนเดียวมันอันตราย” คุณอรอุมาลูบศีรษะลูกสะใภ้เล่นด้วยความเอ็นดู
“ค่ะคุณแม่” คำขานรับของนิรดาทำให้คนที่นั่งฟังอยู่อีกฟากถึงกับควันออกหู
“ความจริงไม่ต้องรบกวนคนอื่นก็ได้นะครับคุณแม่ เธอมีผัวอยู่แล้ว ให้ผมไปส่งก็ได้ ถ้าอยากไปไหนจริงๆ ไม่เห็นต้องรบกวนไอ้น้อยหรือใครเลย” อภินันท์อดรนทนไม่ไหวพูดโพล่งออกมา
นิรดาหน้าแดงซ่านกับคำว่า ผัว ที่เขาจงใจเน้นให้เธอตระหนัก
“ไปนอนกันเถอะแม่ง่วงแล้ว” คุณอรอุมาปิดปากหาวแทนคำตอบเมื่อเห็นลูกชายกำลังอารมณ์หงุดหงิด นางแค่อยากแกล้งคนปากแข็งเท่านั้น
“ผมก็ง่วงแล้วครับ” อภิรักษ์รีบบอก ก่อนจะรีบลุก เป็นผลให้ร่างเล็กที่เบียดอยู่เสียหลักทันที
“พี่น้อย! จะลุกก็ไม่บอก” รำเพยว่าให้อย่างโมโห อภิรักษ์หัวเราะถูกใจที่ได้แกล้งยัยตัวแสบกลับ เขาขอตัวมารดาและทุกคนขึ้นห้องอย่างสบายอารมณ์
รำเพยจึงขอตัวไปนอนด้วยเช่นกัน ดังนั้นจ
