เหล่าขุนนางในราชสำนักที่เกี่ยวข้อกับท่านเสนาบดีอี้ล้วนเก็บตัวเงียบ ไม่มีใครกล้าออกหน้า เพราะเกรงว่าจะติดร่างแหไปด้วย
ขณะที่หวังจื่อฮ่าวอ่านฎีกาที่เหลือในห้องทรงอักษร คนผู้หนึ่งที่เขารอคอยมานานก็มาเสียที
“ฝ่าบาทฮองเฮาเสด็จพ่ะย่ะค่ะ”
จักรพรรดิหนุ่มเพียงยกยิ้มก่อนเงยหน้าขึ้น เพราะพ่อของนางสินะนางถึงได้รีบร้อนรนมาถึงตำหนักของเรา
“บอกนางว่าไม่พบข้ามีงานต้องทำ”
“พ่ะย่ะค่ะ” ซือกงกงรับคำฝ่าบาทแล้วก็ถอยออกไปทูลฮองเฮา
“ทูลฮองเฮาฝ่าบาทไม่ประสงค์พบผู้ใดพ่ะย่ะค่ะ”
อี้ผินใบหน้าซีดเผือด เมื่อรับรู้เรื่องบิดานางก็รีบมาเฝ้าฝ่าบาทเพื่อขอละเว้นบิดาของนาง นางรู้ว่าไม่ใช่เพียงบิดานางที่ทุจริต แต่มีคนมากมายที่ทุจริตเช่นเดียวกัน เหตุไฉนฝ่าบาทถึงเอาแต่ลงโทษและสอบสวนบิดาตน หาได้ทำโทษหรือสอบสวนขุนนางอื่นไม่
‘ช่างไม่ยุติธรรม’
“ท่านซือกงกง ท่านไปทูลฝ่าบาทว่าเราจะรอที่นี่จนกว่าจะให้เข้าพบ” เมื่อเขาไม
