“นั่นเจ้ามีไข้หรือ ให้ข้าตรวจดูหน่อย” เขาเห็นใบหน้าอิ่มแดงเหมือนคนเป็นไข้จึงประทับจูบที่หน้าผากวัดดูว่ามีไข้หรือไม่ แต่เหมือนจะได้ยินหัวใจนางเต้นเร็วผิดปกติ
“เหตุใดใจเจ้า...” ไม่พูดเปล่ายังเอามือไปลูบหน้าอกนางด้วยทำเอาซือกงกงกับหลันถิงหลบออกไปลอบยิ้มให้กัน
“ฝ่าบาท น่าอายนักเพคะ”
“มีอันใดให้อับอายอีกเล่า ไม่ใช่ว่าเจ้าก็คือคนรักของเราหรือ แนบแน่นกว่านี้ก็เคยมาแล้ว”
นางเข้าใจแล้วว่าจักรพรรดิหนุ่มผู้นี้ลามกเพียงใด อยู่ใกล้นางก็คิดแต่จะเอาเปรียบเท่านั้น
เมื่อหยอกล้อจนนางอายม้วนไปแล้วเขาก็ป้อนนางต่อจนโจ๊กหมดถ้วย ตามด้วยยาบำรุงร่างกาย สีของมันไม่ต้องบอกก็รู้ว่าขมเพียงใด จนนางมองหน้าเขาอย่างต้องการความเห็นใจ
“เราไม่ใจอ่อนหรอก แต่มีน้ำตาลกุ้ยฮวาให้เจ้าอมหลังดื่มยา แม้ว่าเราจะอยากให้มังกรท่อนใหญ่อมแทนก็ตาม”
นางส่ายหน้าน้อย ๆ กับการหลอกล่อเอาขนมมาให้นางดื่มยาแต่ว่าเขาก็น่ารักไม่น้อยเลยที
