เสิ่นลี่เซียนเดินมาถึงในห้องนอนเมื่อนางค่อย ๆ ถอดเครื่องหัวปิ่นปัก เครื่องประดับต่าง ๆ ทำให้ผมนางสยายลงมาที่กลางหลังยิ่งส่งให้ใบหน้างดงามของนางดูงามกว่าเก่าแต่เมื่อหันกลับมาสวามีกลับเปลือยท่อนบนเสียแล้ว
“ฝ่าบาทเพคะ!”
นางถึงกับตกตะลึงเพียงเสี้ยวอึดใจ เขาปลดชุดอย่างคล่องแคล่วเพียงนี้เชียวหรือ ไม่ใช่ว่าปกติต้องให้ขันทีนางกำนัลช่วยแต่งตัวหรือไง ยามที่มาหานางเขามักยืนกางแขนให้นางช่วยปลดมัน จนนางคิดว่าเขาทำเรื่องพวกนี้ไม่เป็นเสียแล้ว
“เจ้าตกใจอันใด” เขาขมวดคิ้ว ไม่ใช่ว่านางจูงมือเขาเข้ามาเพื่อทำกันหรอกหรือ
“พระองค์รีบมากเพคะ” นางอมยิ้มให้เขาแล้วจับอาภรณ์ของผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดินที่มันร่วงอยู่บนพื้นวางที่ราวแขวน แล้วหันมาสนใจชายหนุ่มเลือดร้อนที่ตอนนี้ตัวแดงไปหมดแล้ว
นางช่วยเขาจัดการปลดกางเกงให้ด้วย และทันทีที่กางเกงร่วงหลุดลงไปกองที่ปลายเท้า พวงแก้มใส่ของนางก็ขึ้นสีแดงระเรื่อเมื่อเห็นเจ้ามั
