หลังจากกลับมาถึงบ้านนางเห็นเสี่ยวชุ้นมารออยู่ที่หน้าบ้าน ท่าทางของเขาดูกระวนกระวายเล็ก ๆ นางจึงลงไปหาเขาสอบถามธุระที่มาวันนี้
“เจ้ามีธุระอันใดกับข้าหรือไม่ วันนี้ดูสีหน้าเจ้าไม่ค่อยสู้ดีนัก”
“แย่แล้วพี่เซียนเซียน”
“มีเรื่องอันใดรึ” เซียนเซียนขมวดคิ้วถามเรื่องที่แย่ของเสี่ยวชุ้น อะไรแย่กันนางเพียงไปขายชาดทาปากมีสิ่งใดเกิดขึ้นอีกหรือ
“อาเหลียวไอ้คนชั่วมันเที่ยวป่าวประกาศว่าพี่เป็นเมียมัน” สิ้นเสียงเสี่ยวชุ้นพี่ชายสามคนด้านหลังนางหยิบกระบอกคนละอันพร้อมกับดาหน้าเข้ามา ไอ้คนปากสุนัขนี้ต้องได้รับการสั่งสอน
“เพ่ย! พี่สาวข้าไม่ตาต่ำเอาสุนัขทำสามีหรอก มันอยู่ที่ใดวันนี้ไม่ได้เลือดหัวมันออกข้าไม่ยอมเช่นกัน” หลันถิงเลือดขึ้นหน้าเช่นกัน นางสองคนอยู่สงบเสงี่ยมไม่ยุ่งกับใคร แต่ผู้คนก็อยากมายุ่งกับพวกนาง
“อยู่ท้ายหมู่บ้านที่เป็นเรือกสวนไร่นาโน้น” เสี่ยวชุ้นรีบชี้ไปที่ไอ้คนชั่วผู้นั้นกำลังป้าย
