เสียงคลื่นไส้ดังขึ้นตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันแจ้ง หลันถิงได้ยินก็รีบเข้ามาหานายหญิงของตนเองทันทีด้วยความเป็นห่วง
“น้ำเจ้าค่ะ” หลันถิงยื่นน้ำสะอาดให้นายหญิงบ้วนปาก
ลี่เซียนรับน้ำมาบ้วนปากเสร็จแล้วก็ลงไปนั่งเวียนหัวพิงกับเตียงนอน
“ข้าเหนื่อยจังเลย” นางรู้สึกเหนื่อยง่ายนักทั้งหลับเร็วตั้งแต่เมื่อวาน มือข้างหนึ่งลูบที่ท้องเบา ๆ คล้ายอยากบอกลูกรักว่าอย่าให้แม่ถึงขนาดทำงานไม่ได้เลย
“พักก่อนเถิดเจ้าค่ะนายหญิง” หลันถิงไม่อยากให้นายหญิงต้องเจ็บป่วยเลย ที่เหลืองานทั้งหมดนางจะทำเอง
“แต่ว่า...”
“พักสักวันสองวันนะเจ้าคะ” เมื่อทนรบเร้าไม่ไหวนางจึงนอนหลับไปให้หลันถิงเป็นผู้ทำงานบ้านแทน
ในวังหลวงยามนี้ไม่มีใครกล้าทำให้องค์จักรพรรดิกริ้วแม้แต่น้อย ราชกิจต่าง ๆ เร่งรีบแก้ไขโดยเร็วทำให้เหล่าขุนนางไม่มีเวลาว่างสอดมือยุ่งเรื่องวังหลังของฝ่าบาท และไม่อยากยุ่งเพราะไม่อยากโดนริบทรัพย์และอำนาจเหมือนแม่ทัพหลี่
