“เซียนเซียน...ฮึก”
“ฝ่าบาท...ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ” ซือกงกงรีบปลุกฝ่าบาท คาดว่ากำลังฝันร้ายเพราะได้ยินเสียงโวยวาย
“ซือกงกง...นางกับลูก...ลูก...” เขารีบจับแขนกงกงละล่ำละลักบอก แต่เมื่อได้สติก็คว้าได้แค่ความว่างเปล่า เป็นเพียงฝันไป เขาฝันถึงนางกับลูก
หรือว่านางกำลังท้องลูกของเขา
“กงกงในฝันเราได้ยินเสียงเด็กทารก นางกำลังมีลูกเราเชื่อเช่นนั้น”
ซือกงกงอ่อนใจ หากเป็นเรื่องจริงพระสนมต้องทรงลำบากเป็นแน่ นั่นยิ่งทำให้กงกงเช่นเขาเจ็บปวดใจนัก
“องครักษ์ของพระองค์กำลังตามหาพระสนม ฝ่าบาทโปรดวางพระทัยเถิดพ่ะย่ะค่ะ” นี่คือคำปลอบใจจากขันทีคนสนิทที่เขาไว้ใจ เขาอยากรู้นักนางอยู่ที่ใด จะกินอิ่มนอนอุ่นหรือไม่ นี่ก็ใกล้หน้าหนาวเต็มทีแล้ว ขออย่าให้นางเป็นอันใดไปเลย เราต้องอยู่ไม่ได้แน่หากไม่มีนาง
เวลาผ่านไปเหล่าองครักษ์ออกตามหาสตรีในรูปวาดให้ขวักไขว่ แต่กลับไร้วี่แววพระสนม
หลังจากที่ลี่เซียนหายเวียนหัว
