จักรพรรดิหนุ่มผู้คิดถึงสตรีหนึ่งเดียวคือเสิ่นลี่เซียน ที่บัดนี้ได้พบนางจริง ๆ เสียที เขาเฝ้ารอมาหลายเดือนเกือบจะแรมปี ในที่สุดนางก็อยู่ตรงหน้า จมูกโด่งเป็นสันกดที่แก้มนุ่มของนางครั้งแล้วครั้งเล่า กลิ่นหอมที่คุ้นเคย กลิ่นหอมที่คิดถึงบัดนี้เขาได้สัมผัสมันอีกครั้ง เหมือนนี่คือความฝัน
ลี่เซียนหลับตานิ่งปล่อยให้น้ำตาแห่งความสุขอีกครั้งไหลลงไป ไม่รู้ว่าวันนี้เขามาที่นี่ด้วยเหตุผลใด แต่นางรู้สึกมีความสุขเสียเหลือเกิน อยากยืดเวลานี้ให้ยาวนานอีกหน่อย
“ข้าคิดถึงเจ้า” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นแต่เสียงประท้วงบนเตียงก็ขัดเวลาบิดากับมารดาเสียอย่างนั้น
อ้อแอ้...เอ๊ะ...อื้อ!!!
เสียงของบุตรชายตะเบงร้องเมื่อเห็นหวังจื่อฮ่าวเอาแต่กอดรัดมารดา ทำให้ลี่เซียนอมยิ้ม
“บิดาเจ้ามาหาเจ้าแล้ว เฟิงหยาง” เสียงเล็กอันไพเราะกล่าวตอบบุตรชาย
“บุตรชายข้างั้นหรือ” เขาไม่รู้ว่าตนเองได้บุตรชาย เพียงรับรู้ว่านางคลอดลูก บุ
