“โทษเดียวที่เจ้าต้องรับคือทำให้ข้ามีความสุขเท่านั้นสนมรัก” อ้อมกอดเขากอดกระชับนางมากขึ้น และกลายเป็นอาหารเย็นมือนี้มีนางเป็นเนื้อชั้นดีให้เขากินไปอีกนาน ๆ จนเกือบเข้าอีกวัน
เสิ่นลี่เซียนตื่นแต่เช้าเข้าครัวเพื่อทำอาหาร แม้ว่าหลันถิงจะห้ามปรามนางแล้ว แต่นางก็ยังดื้อดึงอยู่ เพราะหากเขาตื่นมาเห็นนางจะโดนเขาทำโทษอีก แค่เมื่อคืนนางก็เมื่อยขบแล้วทั้งตัว
“นายหญิง ท่านเหนื่อยมามากแล้วนะเจ้าคะ”
“เจ้าก็ล้อข้าหรือ” เสียงเข้มแสร้งทำเป็นโกรธนาง แต่แท้ที่จริงแล้วนางไม่โกรธอันใดหรอก เพียงแต่ไม่กล้าให้นางล้อได้มากกว่านี้แล้ว ความวาบหวามยังไม่จาง ให้นางได้หลบเขามาทำกับข้าวหน่อยเถิด
แต่เหมือนนางจะหลบอย่างไรก็ไม่พ้นกระมัง เมื่อร่างของคนเพิ่งตื่นนอนเดินมาหานางถึงในครัวแล้วรวบเข้าด้านหลัง ส่วนหลันถิงนั้นอมยิ้มแล้วก็ออกไปปล่อยให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน
“เจ้าตื่นเช้าจริง ๆ ข้ายังนอนไม่อิ่มเลย” เขาไม่อยากหลับจ
