บทที่ 19
เผลอ
หลังจากซื้อของเสร็จเจคอปก็ให้พนักงานจัดการแพ็กของส่งไปยังคอนโดของเขาส่วนหนึ่ง ของใช้พวกเครื่องสำอางกับครีมบำรุงผิวและกระเป๋ารองเท้าที่จำเป็นต้องใช้เขานำไปเก็บไว้ที่รถ เพื่อให้ใบบัวเอากลับไปที่หอพัก
"อยากกินอะไร" ชายหนุ่มถามขณะเดินจับมือใบบัวกลับเข้ามาในห้างสรรพสินค้าอีกครั้ง
"แล้วแต่คุณเจเลยค่ะ..บัวกินอะไรก็ได้"
"กินฉันมั้ยล่ะ" คำพูดของเจคอปทำให้ใบบัวเงยหน้ามองค้อน แก้มนุ่มพองลมอย่างมีแง่งอน
"อะไรของคุณเจเนี่ย.."
"ฮ่าๆ..ล้อเล่น รู้หรอกน่าว่ายังทำไม่ได้" เจคอปเขี่ยพวงแก้มเนียนใสเล่น แต่ก็อดใจไว้ไม่ได้เขาจึงต้องก้มลงหอมมันฟอดใหญ่
ฟอด..
"เอ๊ะ..คุณเจ !" ใบบัวทุบอกเขาเพราะอายสายตาคนที่เดินผ่าน
คุณเจน่ะ..ตั้งแต่ซื้อของก็ชอบกอดชอบหอมตลอด มือของเขาไม่ห่างเธอเลย เฮ้อ..ใบบัวคิดอย่างปลงตก คงต้องทำตัวให้ชินกับสัมผัสของเขาสินะ
"ที่นี่ไม่มีโอมากาเสะ..กินร้านนี้ก็ได้"
"ค่ะ..คุณ
