บทที่ 3 ขอโทษ
1541 คำ
บทที่ 3
ขอโทษ
“เคยได้ยินคำว่า รักแรกพบป่ะ นั่นแหละที่ฉันรู้สึกกับเธอ”
คำพูดและสายตาจริงใจของเขาทำให้ใบบัวเกิดความรู้สึกอยากรู้อยากลอง เพราะไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องความรักมาก่อนและเธอก็ถูกใจเขาอยู่พอควร แต่ก็กลัวว่าหากแม่รู้อาจถูกทำโทษโดยการไม่ให้เรียนต่อในระดับมหาลัยถ้ามีแฟนก่อนจบมัธยมปลาย
"......."
"เงียบอีกแล้ว..ไม่ต้องคิดเยอะหรอกแค่ลองคบกัน วัยรุ่นในเมืองทำแบบนี้ทั้งนั้น"
"จริงเหรอคะ?" คิ้วสวยขมวดเป็นปมเมื่อความคิดตีกันอยู่ในหัว
"ใช่..ไปกันไม่ได้ก็แค่เลิก..โอเคป่ะ"
“เอ่อ..คือ..”
เจคอปอาศัยจังหวะที่ใบบัวเงยหน้าขึ้นรีบก้มลงประกบปากจูบเธออย่างรวดเร็ว มือหนาล็อกใบหน้าของเด็กสาวให้เงยรับเรียวลิ้นที่สอดเข้าไปในโพรงปาก เธอดิ้นหนีพร้อมเม้มปากไว้แน่น แต่เมื่อถูกเขาบีบแก้มจนรู้สึกเจ็บเธอจึงเผยอปากออก
"อื้อ อื้อ" เสียงร้องท้วงในลำคอเบิกตากว้างตกใจกับสัมผัสแปลกใหม่ที่ไม่เคยลิ้มลอง ลิ้นสากที่ตวัดหยอกล้อกับลิ้นของเธอช่างชำนาญและชวนให้วาบหวิว มือบางวางบนอกแกร่งเปล่าเปลือยอย่างจำยอม เพราะความอยากรู้อยากลองเข้าครอบงำ
"อื้มม.." เจคอปครางอย่างพอใจกับรสชาติสาวแรกรุ่น ใบบัวกระตุ้นความต้องการของเขาได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มบดขยี้กลีบปากอวบอิ่มหนักหน่วงขึ้นจนคนอ่อนประสบการณ์หอบหายใจแรงตัวอ่อนระทวย เขาไม่อ่อนโยนมีแต่ความเร่าร้อนที่มอบให้ ซ้ำยังบดเบียดร่างแกร่งเข้าหาร่างบอบบางจนใบบัวแทบจมหายเข้าไปในประตู
จ๊วบ!
เจคอปดูดดึงริมฝีปากล่างของใบบัวแรงๆแล้วถอนจูบออก น้ำลายสีใสไหลย้อยตามมุมปากของทั้งคู่ เด็กสาวทำท่าจะทรุดเจคอปจึงรวบเข้าหาตัว จากนั้นก็แนบหน้าผากตัวเองกับเธอส่งยิ้มละลายใจให้อีกฝ่าย
"รสชาติไม่เลว"
"......" ใบบัวได้แต่ช้อนตามองเขาไม่กล้าขยับปากที่บวมเจ่อพูดอะไร
"ตกลงคบกันมั้ย..ตอบสิ"
"......." อาการนิ่งของเธอทำให้เจคอปรู้ได้ทันทีว่าใบบัวกำลังช็อกกับสิ่งที่เกิดขึ้น ชายหนุ่มไม่ปล่อยโอกาสให้เสียเปล่ารีบช้อนอุ้มร่างบางขึ้นแล้วเดินตรงไปยังเตียงนอน ทันทีที่หลังแตะฟูกนุ่มใบบัวก็ผวาตั้งท่าจะลุกหนี แต่เจคอปขึ้นทาบทับบนตัวเธอไว้เสียก่อน
“ไม่เอาแบบนี้ค่ะ..บัวกลัว”
ใบบัวน้ำตาคลอตื่นตระหนก เธอใช้มือดันไหล่แกร่งไว้ขณะที่เขาก้มลงมาหา สายตาคมเต็มไปด้วยไฟปรารถนาจนคนใต้ร่างตัวสั่นด้วยความกลัวสุดขีด
“ไม่ต้องกลัว..ถ้าได้ลองแล้วเธอจะติดใจจนต้องร้องขอให้ทำอีก”
เจคอปรวบแขนเรียวเล็กขึ้นเหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียว จากนั้นก็ก้มลงจูบเธออีกครั้ง ใบบัวพยายามเบี่ยงหน้าหลบแต่ถูกมืออีกข้างของเขาล็อกไว้แล้วบีบปากให้เผยอรับลิ้นสากร้อน
“อื้อ อื้อ” น้ำตาไหลออกมาทางหางตาพร้อมกับเสียงร้องห้ามในลำคอ เธอรู้สึกเจ็บริมฝีปากเมื่อถูกเขาดูดดึงอย่างแรงจนเกิดเรื่องดังจ๊วบ ลิ้นสากที่แลบเลียตวัดแกว่งไปทั่วโพรงปากทำให้รู้สึกอยากอาเจียนไม่ได้วาบหวามเหมือนคราแรกที่ถูกเขาจูบ
“อื้ม..” เจคอปพอใจเมื่อได้ลิ้มลองความหวานของคนใต้ร่าง ใบบัวช่างเย้ายวนและกระตุ้นอารมณ์เขาได้ดีเกินคาดแม้ใส่เพียงเสื้อยืดกางเกงวอมตัวเก่าๆก็ตาม ยอมรับว่าเป็นคนขึ้นง่ายเพียงแค่มองหน้าอกผู้หญิง แต่ใบบัวมีแรงดึงดูดให้เขาเข้าหามากกว่าทุกคนที่เคยเจอมา
เจคอปบดเคล้าเข้าหาอย่างดูดดื่มจนใบบัวตัวอ่อนระทวยหลับตาพริ้มยอมจำนน ชายหนุ่มจึงค่อยๆปล่อยมือจากใบหน้าเนียนใสแล้วถลกเสื้อยืดของเด็กสาวขึ้นจากนั้นก็กระชากบราเซียตัวเก่าจนขาด
แคร่ก!
“อื้อ อื้อ” ใบบัวลืมตาอย่างตกใจดิ้นหนีจากการเกาะกุมอีกครั้ง เนินอกอวบเปล่าเปลือยเสียดสีกับหน้าอกแกว่งจนเจคอปต้องถอนริมฝีปากออกแล้วยกตัวขึ้นสูงเพื่อชมความงามของสองเต้าเต่งตึง
“ว้าว..นมเธอโคตรสวย..”
หน้ามัธยม..นมมหาลัยของแท้ เด็ดมาก!
เจคอปหลุดปากชมออกมาอย่างลืมตัวเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย อกขนาดเกินตัวกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจของเจ้าของช่างน่ามองยิ่งนัก ยอดถันสีชมพูตัดกับผิวขาวราวกับน้ำนมของเธอทำให้เลือดในกายวิ่งพล่านจนร้อนรุ่ม
“ฮึก บัวอาย..อย่ามองนะคะ” ใบบัวส่ายหน้าไปมาพยายามดึงแขนออกจากมือเขาแต่ไม่เป็นผล เจคอปเพียงแค่ยิ้มมุมปากน้อยๆ ก่อนก้มลงดูดดึงยอดถันสีสวยจนมันยืดขึ้นตามปาก
จ๊วบ !
“เจ็บค่ะ”
เสียงดูดดึงทรวงอกตามด้วยแรงบีบเคล้นจากฝ่ามืออย่างรุนแรงทำให้บัวใบน้ำตาไหลพราก เธอดิ้นสุดแรงแต่ก็ไม่อาจทำให้คนที่ตัวใหญ่กว่าสะเทือนได้เลย
“อย่าดิ้นดิวะ..ขอกินนมก่อนนอนนิดเดียวเอง” คำพูดของเขาทำให้ใบบัวถึงบางอ้อ ที่แท้นมที่เขาว่าหมายถึงนมจากเต้านี่เอง
“คุณเจ..อ๊ะ”
ใบบัวหน้าเหยเกเมื่อถูกฟันคมกัดลงบนเนินอกอย่างแรง ยอดถันก็ถูกดูดดึงจนแข็งเป็นไต มือที่ว่างของเขาก็บีบเคล้นอกอวบอีกข้างอย่างเมามันส์จนเนื้อปลิ้นตามง่ามมือ เด็กสาวดิ้นจนหมดแรงก็ได้แต่หลับตานอนนิ่งๆ ให้เขาทำตามอำเภอใจ
“อ๊ะ เจ็บค่ะ ” ใบบัวสะดุ้งลืมตาขึ้นเมื่อถูกฝังคมเขี้ยวเข้าหาอีกครั้ง เจคอปทำเพียงเหลือบมองแล้วก้มลงฟัดหน้าอกของเธอต่อจนมันเปียกแฉะไปด้วยน้ำลาย
“อ่าส์..อยากเอาชะมัด..”
“ไม่นะ!”
ใบบัวร้องสุดเสียงเมื่อถูกมือหนาลูบเนินอวบอูม แม้จะมีกางเกงกางกั้นแต่เด็กสาวที่ไม่เคยผ่านมือชายใดๆ ก็รู้สึกหวาดกลัวจนช็อกตาค้าง เจคอปที่กำลังยิ้มพอใจถึงกับหุบยิ้มแล้วปล่อยแขนเธอให้เป็นอิสระ
“ใบบัว ใบบัว ชิทส์!” เมื่อร่างบางยังคงนอนนิ่งตาค้างมองเขาด้วยแววหวาดกลัวสุดขีด เขารีบลุกออกจากตัวเธอแล้วนั่งบนเตียง ตบแก้มเนียนเบาๆเพื่อเรียกสติเด็กสาวให้กลับมา
“ใบบัว ใบบัว”
เสียงเรียกซ้ำของเขาทำให้ร่างบางที่นอนแน่นิ่งเริ่มกะพริบตา เธอหอบหายใจจนอกอวบกระเพื่อมแล้วปล่อยน้ำตาให้ไหล สภาพที่เห็นทำให้เจคอปถึงกับทำอะไรไม่ถูก
..ห่าเอ๊ย ช็อกตายป่ะวะ..
“บัว..” เจคอปตัดสินใจเรียกอีกครั้งและคราวนี้ร่างบางก็กลอกตาไปมาแล้วลุกขึ้นคว้าเสื้อของตัวเองมากอด เธอนั่งตัวสั่นมองเขาอย่างหวาดระแวง ดวงตาคลอไปด้วยน้ำตาและสั่นไหวหวาดกลัว
“ฮึก ฮือ ฮือ”
ใบบัวปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น จนเจคอปจิ๊ปากยกมือเสยผม พยายามหาคำปลอบใจอีกฝ่ายเพื่อไม่ให้เธอเอาเรื่องนี้ไปบอกใครไม่งั้นเขาถูกพ่อเล่นงานแน่
“อย่าร้องดิวะ”
“ฮือ ฮือ” ยิ่งเขาพูดเสียงสะอื้นก็ยิ่งดัง จนเจคอปทำในสิ่งที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน โดยการดึงร่างบางเข้ามากอดไว้แน่นกดจูบบนเส้นผมยาวสลวยเพื่อปลอบ
“ขอโทษ..จะไม่ทำอีก”
หมายถึงวันนี้อ่ะนะ
“บัวกลัวมาก..คุณเจใจร้าย”
“ก็บอกว่าจะไม่ทำแล้วไง..ยังจะด่าอีกเหรอวะ”
“บัวไม่ได้ด่า ฮึก ฮือ บัวแค่กลัว”
เอ้า..เถียง! จับกดซะเลยดีไหม
“กลัวก็เลิกร้อง..ไม่งั้นฉันทำต่อนะ”
คำขู่ของเขาได้ผลเมื่อเสียงสะอื้นหยุดลงทันที แม้จะมีเล็ดลอดออกมาบ้างแต่เด็กสาวก็พยายามอึบไว้สุดความสามารถ
"ห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครรู้มั้ย ฉันไม่อยากมีปัญหากับพ่อ"
"......" ใบบัวนิ่งไม่ตอบในทันทีแต่สุดท้ายก็ตอบรับเขาไปเพื่อให้ตัวเองรอดปลอดภัยออกจากห้องของเขา
"ค่ะ..บัวจะไม่บอกใคร"
"ส่วนเรื่องที่ขอคบฉันพูดจริงนะ เธอเก็บไปคิดก่อนก็ได้"
"....." ใบบ้วผละจากอ้อมแขนแกร่ง เธอกอดเสื้อตัวเองไว้แน่นเพื่อปกปิดทรวงอก ตากลมโตช้อนมองเขาอย่างค้นหาและได้เจอความอ่อนหวานจริงใจอยู่ในนั้น ใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้
"ว่าไง?"
"บัวขอคิดดูก่อน"
"หึๆ ดีมาก"
ไม่ได้เอาอย่างน้อยก็ได้ทดสอบของว่าดีเกรดพรีเมี่ยม ไว้ว่างๆจะกลับมาเล่นด้วยนะ..สาวน้อย
- ผู้เขียน
