คิดได้ดังนั้น นายไฟก็หันไปมองในบ้าน เมื่อพบว่าผู้เป็นยายหลับสนิทก็ค่อยกระย่องกระแย่งเดินลงจากบ้าน หยิบจักรยานคันเก่าปั่นเข้าไปในเมืองทันทีทั้งที่เจ็บเนื้อเจ็บตัวเหลือเกิน
ใช้เวลาร่วมชั่วโมงเขาก็มายืนอยู่เบื้องหน้าโรงแรมที่อวัศยาและพ่อพักอยู่ แม้ว่าจะเป็นโรงแรมเล็ก ๆ แต่ก็มีป้อมยามอยู่ด้านหน้า ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีที่พนักงานรักษาความปลอดภัยเดินออกจากที่นั่นแล้วขี่รถจักรยานยนต์ออกไปข้างนอก มองเข้าไปในล็อบบี้มีพนักงานผู้หญิงนั่งก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออะไรสักอย่าง
ไฟจำได้ เธอบอกเขาว่าพักอยู่ชั้นสาม ห้องริมสุดฝั่งติดหน้าโรงแรม แต่คงไม่สามารถเดินดุ่ม ๆ ไปเคาะประตูแล้วคุยกับเธอได้โดยไม่ผ่านลูกน้องและพ่อของเธอ
เขาเดินออกไปยืนแหงนมองระเบียงฝั่งที่ห้องเธออยู่และกำลังครุ่นคิดหาวิธีที่จะสามารถสื่อสารกับเธอให้ได้
แล้วเขาก็โชคดีอีกครั้ง ร่างหนึ
