ชายหนุ่มขับรถออกไปจากบ้านด้วยหัวใจหวิวไหวแปลก ๆ เช่นกัน ห่วงยายก็ห่วง ห่วงหมอกก็ห่วง แต่เขาก็สลัดศีรษะให้ความคิดรบกวนหัวใจหายไป รีบไปซื้อยามาให้ยาย รีบไปเอาตัวหมอกมาแล้วหนีไปอยู่ด้วยกันดีกว่า
ราวครึ่งชั่วโมงเขาก็มาถึงหน้าโรงแรมที่เธอพัก ประจวบกับที่นายพล ลูกน้องคนหนึ่งของเสี่ยอิทธิที่เป็นคนหมู่บ้านเดียวกับไฟเดินออกมาจากที่นั่นพอดี
“ อ้าว บักไฟ มึงมาเฮดหยังหม่องนี่ อยากตายตี้ มื้อวานถืกตีนยังบ่อคักใจตี้ ”
(อ้าว ไอ้ไฟ มึงมาทำอะไรที่นี่ อยากตายเหรอ เมื่อวานยังโดนตีนไม่สาสมใจอีกเหรอ)
ไฟจ้องคนตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง
“ ตีนข้อยกะมีคือกัน ถ้าบ่อเจอหมาหมู่รุม กะอยากสิฮู้คือกันว่าหมารับจ้างอย่างเจ้าสิมีปัญญาเฮดหยังข้อยได้ ”
(ตีนผมก็มีเหมือนกัน ถ้าไม่เจอหมาหมู่รุม ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าสุนัขรับใช้อย่างน้าจะมีปัญญาทำอะไรผมได้
