เธอหลับตาลง พยายามไม่ใส่ใจ
“ ถ้าหมอกไม่ออกมา เราก็จะนั่งอยู่ตรงนี้จนกว่าหมอกจะใจอ่อน เราจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ” สักพักหนึ่งเธอได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาในห้องนอน ก่อนที่เสียงเพื่อนรักจะดังขึ้น
“ หมอก ออกไปคุยกับนายไฟหน่อยดีไหม ”
“ ฉันพึ่งฉีดยาไป อยากพัก ออกไปแล้วรบกวนช่วยปิดประตูให้ด้วย ”
ปรียาไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่าทำตามที่เธอขอ เพราะกลัวใจเหลือเกินว่าหากทำอะไรบุ่มบ่ามไปตอนนี้ เพื่อนรักจะหนีหายไป
ทันทีที่เสียงประตูปิด อวัศยาลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปหยิบแผ่นกระดาษที่เธอใส่ไว้ในลิ้นชัก ก่อนจะกลับมาที่เตียงอีกครั้ง คลี่มันออกแล้วอ่านมัน...
***
อวัศยาสะดุ้งตื่นด้วยเสียงโวยวายที่หน้าบ้าน ก่อนผุดลุกขึ้นนั่งด้วยความงุนงงว่านั่นคือเสียงอะไรกัน
“ ตัวร้อนจี๋เลย เดี๋ยวก็ตายห่าหรอก ”
