“ เราต้องยอมรับความจริง เกิดแก่เจ็บตายมันเรื่องธรรมดา สมแล้วที่เราทำกับหมอก มันเป็นกรรมของเรา ”
“ ไม่ไฟ อย่าพูดแบบนั้น ตอนนี้หมอกเชื่อ หมอกตระหนักแล้วว่าไฟต้องเจออะไรมาบ้าง ไฟรู้สึกอย่างไร หมอกเชื่อแล้วว่าไฟไม่ได้โกหก หมอกรู้ว่าความผิดที่คุณพ่อทำมันเลวร้ายเหลือเกิน หมอกเสียใจที่สุดที่แม่ใหญ่ตายในกองเพลิงและคนอื่น ๆ ด้วย หมอกรู้ว่ามันเกินกว่าที่จะชดใช้ใด ๆ ทั้งสิ้น แต่หมอกก็อยากจะพูดคำนี้กับไฟ หมอกขอโทษนะ ขอโทษ ” เขาส่งยิ้มมาให้ เอื้อมมือไปกุมมือเธอมาวางไว้ตรงอกข้างซ้ายที่ตำแหน่งหัวใจ
“ เราก็ขอโทษหมอกเหมือนกันที่เข้าใจผิดมาตลอด ขอโทษที่ทำร้าย แต่รู้อะไรไหม เรารักหมอก ไม่ว่าจะเกิดอะไร จะนานแค่ไหน เราก็ไม่เคยเลิกรักหมอกได้สักวัน ” น้ำตาใสไหลอาบแก้ม ก่อนจะเอ่ยเคล้าเสียงสะอื้น
“ หมอกก็รักไฟที่สุด พยายามจะเลิกรัก แต่มันก็ทำไม่ได้ ”
“ จูบเราหน่
