ชายหนุ่มเดินไปทรุดนั่งที่เก้าอี้ด้านข้างเตียงผู้ป่วย มือใหญ่ยกขึ้นลูบปอยผมที่ปรกหน้าผากงามอย่างแผ่วเบา เกลี่ยมาบนแก้มขาวอย่างทะนุถนอม เสียงทุ้มพร่ำพรอดแผ่วเบา
“ ตื่นมาสิ ตื่นมามองเรา ตื่นมาอธิบายอะไร ๆ ที่เราไม่เคยรู้ ” นี่เขาพลาดอะไรไป ไอ้ที่ทุ่มเทบากบั่นมานะเพื่อจะแก้แค้นให้สะใจ มันมีอะไรแหว่งวิ่นไปหรือเปล่าวะ !
เขาให้ลูกน้องเช็คข้อมูลของพ่อและเธอทุกสิ่งอย่าง วางแผนจนโค่นล้มธุรกิจทั้งใต้ดินและบนดินของพ่อเขาให้วอดวายล้มละลาย ทว่าเพราะมั่นใจเหลือเกินว่าเธอและพ่อรวมหัวกันล่อลวงเขา จึงไม่เคยเอะใจในสิ่งที่หมอบอกเมื่อครู่มาก่อน
เธอความจำเสื่อมระยะสั้น อย่างนั้นเหรอ...
แล้วถ้ามันเป็นจริง นั่นก็แปลว่าเธอไม่ได้รู้อิโหน่อิเหน่ใด ๆ กับสิ่งที่พ่อเธอทำลงไปแม้แต่นิด เธอยังคงรักเขาดังเดิมเช่นวันนั้น
เขาทำร้ายเธอ ทำร้ายผู้หญิงที่ตัวเองรักอ
