“มึงดูมิลิน อย่าให้คลาดสายตาล่ะ วาคิม”
“ครับนาย”
ลูคัสนั่งครุ่นคิดและกระสับกระส่ายเล็กน้อย เพราะเขารู้ถ้าเขาไม่อยู่มิลินต้องทำอะไรบางอย่างแน่ๆ เพราะถ้าเธอไม่ต้องการอะไรจะไม่ทำตัวน่ารักกับเขาเหมือนเมื่อคืนนี้ เธอต้องมีแผนการอะไรบางอย่างเป็นแน่แท้
ด้านมิลิน
ร่างบางลุกขึ้นจากที่นอนด้วยอารมณ์ที่มีความสุขกว่าที่เคย มิลินเดินลุกเข้าห้องน้ำจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อย และจะได้เริ่มแผนการที่วางไว้สักที
“วาคิม ลูคัสได้ฝากอะไรถึงฉันไหม” ร่างบางเดินลงมา เมื่อเห็นวาคิมเดินเข้ามา
“คุณลูคัสสั่งให้คุณมิลินอย่าคิดทำอะไรที่มันจะเดือดร้อนตัวเองครับ”
“หึ....ฉันจะทำอะไรได้....น่ารำคาญทั้งนายและลูกน้องเลยจริง ๆ” มิลินทำจมูกย่น และเดินมาหาอะไรทาน แต่ไม่มีอะไรที่พอจะมาทำอาหารได้เลย
“วันนี้ช่วยพาฉันไปห้างหน่อยได้ไหม ของในตู้เย็นไม่มีอะไรเลย”
“ครับ ไปตอนไหนครับ”
“ตอนนี้เลย”
“ครับ” วาคิมพยักหน้ารับและเดินออก
