“มีเรื่องอะไร” ลูคัสถามลูกน้องเสียงเข้ม
“เอ่อ....คือว่า..”
“มีอะไร อยากให้กูกระทืบก่อนไหมถึงจะพูดได้” ลูคัสถามเสียงเขียวเพราะลูกน้องอ้ำอึ้งไม่ยอมพูดสักที
“ไม่ครับนาย เออคือมีผู้หญิงมาหานายครับอยู่ข้างนอก ผมไล่เธอไปแล้ว แต่เธอไม่ยอมไป แถมขู่ว่าจะให้นายจัดการผมครับ”
ลูคัสขมวดคิ้วว่าผู้หญิงคนไหนกล้าเข้ามาระรานพื้นที่ส่วนตัวของเขา เพราะปกติเวลาเขากินจะกินข้างนอกไม่พาเข้าบ้าน ยกเว้นผู้หญิงคนเดียวที่เขาให้อยู่ก็คือของเดิมพันชั้นเลิศของเขาเท่านั้น แล้วใครมันกล้าเข้ามาถึงถิ่นของเขาแบบนี้
“อยู่นั้นครับ” ลูกน้องชี้ไปที่หน้าประตูบ้านที่มีผู้หญิงสวยหุ่นนางแบบยืนเกาะอกด้วยอารมณ์ไม่พอใจ
“คุณลูคัสค่ะ หลินเองค่ะ”
“เธอกล้ามาที่บ้านฉันเลยเหรอ..หลิน” ลูคัสถามด้วยความโกรธที่ผู้หญิงตรงหน้าช่างกล้ามาก
“หลินคิดถึงคุณค่ะ คุณลูคัสไม่ติดต่อมาหาหลินเลยหลายอาทิตย์แล้วนะคะ”
“ถ้าฉันไม่เรียกทีหลังอย่าสะเออะมาที
