“ว่าไงนะ! วาคิม”
“คุณหลินครับ เธอแอบตามคุณมิลินไป และเข้ามาทำร้ายคุณมิลิน ครับ”
“กูให้มึงดูแล มึงปล่อยให้มิลินเจ็บแบบนี้ได้ไง” ลูคัศตวาดลั่นเมื่อเห็นร่างบางเดินเข้ามาแล้วเห็นรอยแรงที่แขนและมีเลือดซิบจากเล็บข่วน
“อย่าโทษวาคิมเลย ฉันสั่งให้วาคิมรอข้างนอกเองเพื่อซื้อของได้สะดวกขึ้น ฉันไม่รู้ว่าผู้หญิงของนายจะตามมาหึงหวงฉัน”
“ผู้หญิงของฉันมีแค่เธอคนเดียวมิลิน คนอื่นแค่ของที่กินชั่วคราวเท่านั้น”
ลูคัสพูดและมองหน้าหญิงสาวที่จ้องเขาไม่วางตา ที่เขาบอกเธอคือผู้หญิงของเขาแค่คนเดียว
“ฉันไม่ได้เป็นไรมากแค่รอยข่วนเอง” มิลินยกแขนให้ลูคัสดูว่ามีแค่รอยข่วนจริง ๆ
“ใครก็มาทำร้ายผู้หญิงของฉันไม่ได้ ถ้าฉันไม่อนุญาต ถ้าใครมันทำเธอเจ็บได้ก็มีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้น...วาคิม” ลูคัสบอกด้วยเสียงกร้าวและเรียกลูกน้องเสียงเข้ม
“ครับคุณลูคัส”
“ส่งคนไปจัดการสั่งสอนให้จำว่าอะไรควรเข้าใกล้หรือไม่เข้าใกล้”
“ครับ” ว
