บทที่ 32
อย่านินทา
หนึ่งเดือนต่อมา..
ความสัมพันธ์พัฒนาอย่างรวดเร็วหลังเปิดตัวคบอย่างเป็นทางการ ธันวาชัดเจนทั้งการกระทำและคำพูด จากปากหมากลายเป็นปากหวาน จากเสือก็กลายเป็นลูกแมวให้แฟนสาวเกาคางเล่น เดินตามต้อย ๆ บางครั้งก็ถือกระเป๋าให้ กอดเอวคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง
เป็นภาพชินตาที่ทั้งคู่ตัวติดกันตลอด เรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ทำกิจกรรมด้วยกัน ตอนธันวาซ้อมฟุตบอลระรินก็มานั่งรอที่สนาม..อย่างในเวลานี้ คนน่ารักมักตื่นเต้นและเชียร์อย่างออกนอกหน้าเสมอ แม้เป็นการซ้อมภายในก็ตาม
“กูโคตรชอบเอนเนอร์จี้แฟนมึงเลย เชียร์ได้ทุกสถานการณ์จริง ๆ” จิรกรเข้ามาสะกิดตอนโค้ชอธิบายแผนการเล่น
“ใช่มะ..น่ารักฉิบหายเลยแฟนกู” ไม่พูดเปล่าธันวายังหันไปส่งจูบให้รางวัลกองเชียร์ดีเด่นที่นั่งยิ้มแป้นอยู่ข้างสนาม
“หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วมั้ง”
“พอ ๆ กับไอ้นั่นที่หลงพี่มิกิ” ธันวาชี้ไปยังชาร์วีที่ตั้งใจฟังโค้ชอธิบาย จากหลอ
