บทที่ 33
กระถางต้นไม้
วันหยุดเวียนมาถึงอีกครั้ง นอกจากกิจกรรมบนเตียงที่ธันวาโปรดปราน ก็มีการไปฟาร์มแมวที่ต้องพาแฟนสาวไปเดือนละครั้ง ตามสัญญาที่ให้ไว้กับเธอ
“น้องน่ารักมากเลยเนอะ ดูสิ ๆ” ระรินอุ้มลูกแมวสีขาวขนปุยให้นั่งบนตัก ยิ้มแก้มปริเมื่อได้ทำในสิ่งที่ชอบ ธันวาก็เผลอยกโทรศัพท์มาบันทึกความสุขเก็บไว้ ความจำมีเท่าไรก็คงเต็มเพราะเขาถ่ายระรินบ่อยมาก เอะอะเป็นน่ารัก แล้วใครมันจะอดใจไม่ถ่ายไหว
“น่ารักพอ ๆ กับเธอจ๋าเลย”
“จริงเหรอคะ” หันมายิ้มตาหยีแล้วกลับไปสนใจเจ้าตัวน้อยบนตักต่อ
ร่างสูงในชุดผ้ากันเปื้อนสีชมพูดันตัวเข้าใกล้ เริ่มชินกับความมุ้งมิ้ง อะไรที่ระรินชอบเขาชอบหมด เธอเข้ามาเปลี่ยนโลกอย่างแท้จริง ตื่นมาทุกเช้าพร้อมกลิ่นอาหารง่าย ๆ ที่หญิงสาวฝึกทำ ถึงทำไม่เก่งแต่เธอก็พยายาม อาจดูเรียบง่าย แต่สำหรับเขามันคือความสุขที่หาจากที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว
“เธอจ๋าน่ารักเท่าโลก”
“ปากหวานนะคะ”
