บทที่ 23
ฟาร์มแมว
กว่ากระบวนการบนตียงจะเสร็จสิ้นก็ล่วงเลยจนสิบโมงเช้า รอบนี้เซ็กซ์ไม่ทำให้หมดแรง ไม่เจ็บตรงนั้นจนเดินไม่ถนัด ร่างกายคงเริ่มปรับตัว ธันวาก็ถนอมเธอมากขึ้น ถึงจะร้อนแรงและหนักหน่วงตามสไตล์ของเขาก็ตามที
ระรินลุกมาทำมาม่าคัพกินประทังความหิว เธอนั่งซัดบนโซฟาส่วนอีกคนนั่งจ้วงอยู่บนพื้น ไม่นานของธันวาก็หมด เขาจึงจ้องมาม่าของเธอเขม็ง
“ไม่ให้กินหรอกนะ” คนขี้หวงทำปากยื่น ตายังบวมช้ำแต่ดูดีขึ้นมาก หากมีเหตุต้องไปข้างนอกก็ใช้เครื่องสำอางแต่งกลบได้ไม่มีปัญหา
“งกว่ะ”
"อยากกินหมดเร็วทำไม อันนี้ของริน รินมีสิทธิ์หวง" พูดจบก็รีบจ้วงเส้นสีเหลืองเข้าปากจนตาเหลือก เพราะกลัวคนเจ้าเล่ห์แย่งกิน
“โคตรแล้งน้ำใจ ทีเงินเป็นแสนฉันยังโอนให้ไม่เคยคิดเล็กคิดน้อย ทำคุณคนไม่ขึ้นจริง ๆ”
แล้วเสือกมีแค่สองถ้วยด้วยนะ กูก็ตัวอย่างกับควาย เอาอะไรมาอิ่ม
“ทวงบุญคุณเก่ง” คนหวงของกระแหนะกระแหน
“เธอมันคนใจ
