เวลาต่อมา ณ ห้องนอน
“แป้นหลุดเลยเหรอ มุมจอแตกด้วย...เฮ้อ”
เสียงพึมพำอย่างเศร้าใจเมื่อเห็นสภาพโน้ตบุ๊กตรงหน้า ว่าจะทำงานสักหน่อยก็ไม่ได้ทำแล้ว โน้ตบุ๊กที่ฉันเก็บเงินซื้อมาด้วยตัวเองใช้มาตั้งแต่เรียน นี่ก็เข้าปีที่ 8 ที่อยู่ด้วยกันมาแม้ว่าด้วยสภาพมันไม่ได้น่าดูสักเท่าไหร่ แต่ยังสามารถใช้งานได้ดีมาตลอด ส่วนตอนนี้...ตายเป็นที่เรียบร้อย
กริ้ก!
เสียงประตูห้องนอนเปิดออก ทำฉันหันไปมองตามเสียงโดยอัตโนมัติ ตั้งแต่ที่เขาออกจากห้องทำงานมาก่อนก็หายไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ รู้เพียงว่าอยู่ภายในบ้านหลังนี้แน่นอน เราสบตากันและเป็นเขาที่เปลี่ยนสายตามามองยังโน้ตบุ๊กที่วางอยู่
“เศษขยะนั่นอะไร” เปิดปากมาคำแรกก็เอาเลย!
“แรงมาก... ไม่ใช่เศษขยะสักหน่อย นี่โน้ตบุ๊กทำงานของฉันนะ”
“ยับเยินขนาดนั้น” ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องพร้อมดึงประตูปิดลง คำพูดที่ออกจากปากนั้นทำฉันมองค้อนใส่ด้วยความหงุดหงิดใจ กล้าว่าลูกรักทำเงิน
