ได้เวลาเลิกงานแล้ว รณพีร์รีบเก็บข้าวของลงใส่กระเป๋าของตัวเองอย่างเร่งด่วน วันนี้ทุกคนยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับเร็ว ไม่มีโอกาสจะได้อยู่ตามลำพังแน่ๆ โทรหาก็ไม่ติด ส่งไลน์ก็บล้อก เค้าแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว เธอน่าจะทำงานอีกสักแปปแล้วจะกลับ เค้าต้องลงไปดักรอก่อน ไม่งั้นคงคลาดกัน
"กลับเร็วนะคะ อาจารย์พีร์ " เสียงอาจารย์ท่านอื่นทัก ปกติชายหนุ่มมักจะกลับทีหลังเสมอ
"วันนี้มีธุระครับ (ธุระหัวใจ ) กลับก่อนนะครับ " เค้าบอกลาคนอื่นๆแล้วรีบลงมาทันที
นับดาวมองตามหลังเค้าไปแล้วลงมือทำงานของตัวเอง วันนี้เธอไม่สู้หน้า หลบตาเค้าไปก่อน เพราะรู้ดีว่าเพราะอะไรเค้าถึงได้บ้าดีเดือดทำกับเธอแบบนั้น คนแก่ขี้หึงเสียจริงเลย เธอคิดในใจแล้วลงมือทำงานต่อจนเสร็จ ฟ้าข้างนอกมืดมืดแล้ว เธอมองเวลา แล้วเริ่มเก็บของ
"ฝนจะตก นับมีร่มมาไหม " เสียงอาจารย์บอกอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นฟ้าลงมาเป็นสาย นับดาวแกล้งจับกระเป๋าผ้าของตัวเอง เธ
