เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
รถเก๋งค่อยๆขยับตัวไปได้ทีละนิด เพราะรถค่อนข้างติดยิ่งฝนตกแบบนี้ด้วยคงนานแน่ๆกว่าจะถึงบ้าน "ไปบ้านผมนะจะสะดวกที่สุด" เค้าบอกออกมาแล้วมองคนข้างตัว "ถ้าอาจารย์คิดว่าดีหนูก็ไม่แย้งหรอกค่ะ" นับดาวบอกเสียงเรียบ รณพีร์หยิบโทรศัพท์ข้างตัวขึ้นมากดโทรออก "เอาข้าวเปล่า2 คะน้าหมูกรอบ แกงจืดไข่น้ำ ผัดกระเพราทะเลครับ อีกสักชั่วโมงผมไปรับนะ" เสียงเค้าโทรสั่งอาหารออกไป "มันคงดูไม่ดีถ้าใครมาเจอเราอยู่ด้วยกันตามลำพังแบบนี้ ไปบ้านผมสะดวกที่สุดนะ" เค้าบอกอีกครั้งก่อนจะแอบมองหน้าเธอแล้วยิ้ม ผู้หญิงคนนี้น่ารักจัง นับดาวหันมามองเค้าที่กำลังยิ้มแล้วยิ้มตามออกมา "ยิ้มอะไรคะคิดอะไรอยู่" รณพีร์ก้มหน้าลงซุกหน้ากับแขนตัวเองระหว่างที่รถติดไฟแดงยาวนานกว่าสามนาที "ผมเขินมากคุณน่ารักจริงๆนับดาว" เค้าบอกตามตรง "อาจารย์ชมหนูแต่อาจารย์มาเขินหนูหรอคะ" "ใช่ชมเองแต่เขินเองนี่แหละ" รณพีร์ยอมรับออกมา "กว่าจะไ