ผ่านไปได้หนึ่งชั่วยามที่หรันเยี่ยนางต้องนั่งรอนอนรอพูดคุยเล่นกับเสี่ยวปิงอยู่แต่ภายในห้อง หู่เหมยก็เดินถือชุดชั้นในเข้ามาให้หรันเยี่ยได้ใส่เสียที
“เจ้าใส่เสียก่อน แม่ให้ป้าอวี้เร่งมือทำเพิ่มให้เจ้าแล้ว ยังดีที่ไม่ต้องตัดชุดใหม่ด้วย มิเช่นนั้นวันนี้เจ้าคงต้องใส่ชุดของแม่ไปก่อนเสียแล้ว” หู่เหมยมองบุตรสาวของตนที่ตอนนี้หรันเยี่ยอยู่กว่านางเสียแล้ว
ทั้งยังดูเป็นสาวสะพรั่ง หากออกไปด้านนอกในยามนี้ชาวบ้านคงได้ตกใจกันหมดเป็นแน่
“เจ้าค่ะ” หรันเยี่ยรับชุดเข้าไปเปลี่ยนและแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกไปที่ห้องโถงเรือนหลัก เพราะตอนนี้ทุกคนรอฟังเรื่องราวของนางอยู่
จ้าวตงจิ้นที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากวังหลวงก็นั่งรอหลานสาวอย่างกระวนกระวายใจ ตั้งแต่เขาเดินเข้าจวนมาก็เห็นบ่าวไพร่ต่างวิ่งกันวุ่น เมื่อสอบถามจึงได้ความว่าจัดหาผ้ามาตัดชุดให้หรันเยี่ย
พอเข้ามาที่เรือนหลักจึงได้รู้จากสวีซื่อว่าหลานสาวตนไปทำ
