หรันเยี่ยนางอ้าปากค้าง หูอื้อไปหมดแล้ว นางลืมไปได้อย่างไร ระบบจะยอมให้นางเลื่อนระดับง่ายๆ ไปได้ถึงสามด่านโดยที่ไม่ยากก็คงจะเป็นไปไม่ได้
“อาเยี่ย อาเยี่ย” เสี่ยวไป๋รีบเข้ามาดูนางแล้วร้องเรียกนางไว้
“สวรรค์ อีกปีหนึ่งข้าคงจะผ่านด่านนี้” นางทรุดตัวนั่งกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง
“เอาน่า ตอนนี้เจ้ามีบ่อน้ำวิเศษอยู่ด้วย ข้าจะทำหน้าที่รดน้ำในแปลงกับเติมน้ำให้สัตว์ของเจ้าเอง” เสี่ยวไป๋มองนางอย่างเห็นใจ
“อืม ข้าต้องขอบใจเจ้าหรือไม่” นางปรายตามองเสี่ยวไป๋ ไม่ใช่ว่าที่มันพูด มันก็ต้องทำอยู่แล้วรึ
“ข้าจะช่วยปลูกผักปลูกข้าว และเก็บเกี่ยวตอนที่เจ้าไม่ว่างด้วยก็แล้วกัน พอใจหรือยัง”
“ก็นับว่าค่อยดีขึ้นหน่อย” นางลุกขึ้นแล้วเร่งมือจัดการงานทันที
เพราะรู้ดีว่าใกล้เข้าหน้าหนาว นางมิอาจรอช้าได้ แต่ยังดีที่คำสั่งซื้อสามารถทยอยส่งออกไปได้ก่อน ไม่ต้องรอให้ครบที่เดียวแล้วส่งออกไป ไม่เช่นนั้นนางว่าชาวบ้านคงหนา
