พฤกษ์เดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของพนักงานโรงแรมด้วยใบหน้าที่สดใส เขาค่อนข้างอารมณ์ดี และชื่นชอบการทำงานแบบนี้ ชายหนุ่มบอกกับตัวเองว่าเขาเป็นคนที่โชคดีที่ค้นพบว่าตัวเองชอบอะไร อยากทำอะไร... แล้วก็ลงมือทำ แล้วออกมาได้ดี การทำงานที่ดีและชอบ ซ้ำยังได้รายได้สูงเพียงพอต่อความต้องการงานที่ทำนอกเวลาจึงเป็นเงินเก็บเพราะใช้เงินของงานประจำก็แทบไม่หมด มันเป็นองค์ประกอบของความสุขที่ไม่ใช่จะค้นหากันได้ทุกคน...
เท้าพฤกษ์ชะงักเมื่อเห็นพริสซิลล่ายืนรอพบเขาอยู่ที่ริมทางเดิน... วันนี้หล่อนไม่ได้มาเรียนทำอาหารกับเขา แต่ว่าส่งข้อความหาเขาเรื่องชวนไปทานอาหารด้วยกันเพื่อขอบคุณที่เขาสอนทำอาหาร พฤกษ์แทบไม่ต้องคิดว่าเขาควรปฏิเสธ เพราะแค่ความใกล้ชิดที่ผ่านมาก็ทำให้ลูกน้องในครัวและพนักงานระดับผู้จัดการทั้งหลายซุบซิบกันถึงความสนิทสนมเกินเหตุของเขากับหล่อน แม้เสียงพวกนั้นก็ไม่ได้ออกมาในเชิงลบ แต่พฤกษ์ก็ไม่ได้อยาก
