“ก็พี่หมั่นไส้มันนี่นา ทำมาเป็นกามเทพ แต่เล่นแรงไปหน่อย” พีรชัชตอบตามตรง ไม่รู้ความรู้สึกแบบนี้จะจางลงไปเมื่อไหร่ แต่คงต้องใช้เวลาแหล่ะ เขาหวังว่าสักวันเขาจะมองเรื่องนี้โดยไม่คิดอะไรได้
“เอาน่าพี่วินเขาสงสารพราว ก็ใครใช้ให้พี่ชัชเล่นตัวล่ะ” พราวรุ้งเอ่ยออกมาด้วยความหมั่นไส้ เมื่อนึกถึงความเล่นตัวของเขา และการพยายามจีบเขาอยู่หลายปี จนเธอคิดว่าตนเองจะหมดหวัง ถ้าไม่ใช่แผนของมาวิน แล้วเธอไม่บ้าเอาด้วย มันคงไม่ลงเอยอย่างวันนี้
“งั้นพี่ไม่โทษเจ้าวินแล้วล่ะ เดี๋ยวเรื่องเข้าตัว” พีรชัชผู้ซึ่งรู้ว่าหากภรรยาสาวเอ่ยเรื่องนี้ มันจะเข้ามาที่ตัวเขา เขาจึงเปลี่ยนเรื่องทันที
“เปลี่ยนเรื่องเก่งก็พ่อเรานี่แหล่ะครับสายน้ำ ดูซิแกล้งเปลี่ยนเรื่องเฉยเลย” พราวรุ้งหันไปพูดกับุตรชายที่มองบิดามารดาสลับกันไปมาอย่างไม่เข้าใจว่าทั้งสองกำลังสนทนาอะไรกันอยู่
“พ่อไม่ได้เปลี่ยนเรื่องเก่งหรอกครับสายน้ำ พ่อเก่งอยู่เรื่อ
