ลงเอย...1

468 คำ

“นั่นน่ะสิ สงสัยจะอยู่ส่งพ่อกับแม่เข้าหอเลยล่ะมั้งอาการแบบนี้” พีรชัชหอมแก้มบุตรชายที่ยังเป่าปากเล่นน้ำลายด้วยความหมั่นเขี้ยว “ตาแป๋วเลยนะเจ้าสายน้ำ ชอบใช่มั้ยครับ บรรยากาศแบบนี้” พราวรุ้งจับมือของบุตรชายก่อนจะเอ่ยถามเด็กน้อยที่หัวเราะเอิ้กอ้ากเพราะบิดากำลังหอมแก้มอยู่ “สวีทกันเชียวนะครับ เจ้าบ่าวเจ้าสาว” มาวินที่เดินมาเห็นภาพนั้นพอดีเอ่ยแซ็วเจ้าบ่าวเจ้าสาวด้วยความภูมิใจ แผนการจับคู่ที่โคตรเสี่ยงคุกของเขา ทำให้งานแต่งงานวันนี้มีขึ้นได้ ดีนะที่พีรชัชรู้ความจริงว่าใครอยู่เบื้องหลังแล้วไม่เอาเรื่องเขา “ก็อยากเห็นภาพแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ถึงได้ล่อลวงให้พราวทำเรื่องแบบนั้น” พีรชัชแขวะเพื่อนเสียทุกครั้งที่มีโอกาส เพราะถ้าวันนั้นหากพร้าวรุ้งเป็นอันตรายเพราะยาเสียสาว เขาไม่อยากคิดเลยจริงๆ “จะให้ผมขอโทษจนลูกบวชเลยมั้ยครับเจ้าบ่าว” มาวินก็สวนกลับเช่นกัน เขารู้ดีว่าเพื่อนไม่ได้คิดอะไรจริงจัง แต่แค่เพื

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม