“ว่าแต่อยู่ดีๆ ทำไมมานึกถึงเรื่องนี้ล่ะครับ” พีรชัชเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะว่าเรื่องนี้ก็ผ่านไปนานมากแล้ว ดังนั้น อยู่ดีๆ พราวรุ้งไม่น่าจะนึกถึงมันขึ้นมา ถ้าไม่มีอะไรไปสะกิดใจเธอนั่นเอง
“แค่เจอเพื่อนร่วมขบวนการอย่างพี่มาวิน ก็เลยคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาค่ะ” พราวรุ้งตอบออกไปด้วยรอยยิ้ม แต่จะว่าไปมาวินก็เป็นคนที่มีพระคุณกับเธอเป็นอย่างมากเลยล่ะ ถ้าไม่มีมาวิน เธอไม่มีทางได้แต่งงานกับพีรชัชอย่างแน่นอน ต่อให้กล้าแค่ไหน เธอก็ไม่กล้าที่จะข่มขืนผู้ชายอย่างแน่นอน แต่พอมียาเสียสาวที่มาวินจัดให้ เธอกล้าทำทุกอย่างที่เธอไม่เคยกล้าทำจริงๆ แล้วผลลัพท์ก็ออกมาเป็นสามีหนึ่งคน แล้วก็บุตรชายที่น่ารักอีกหนึ่งคนนั่นเอง เรียกได้ว่าคุ้มเหมือนกันนะเนี่ยที่เธอยอมทำตามแผนการที่หัวเรืออย่างมาวินเป็นคนคิดนั่นเอง
“นี่พี่ต้องทบทวนใหม่แล้วมั้ยครับ ต่อไปนี้พราวต้องไม่เจอมาวิน ไม่อย่างงั้นพราวของพี่จะไม่สบายใจ ตัดมาวินออก
