“พราวไม่ได้ขังพี่ แต่พี่ยินดีที่จะขังตัวเองโดยการแต่งงานกับพราว พราวคงไม่รู้สินะว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมาพี่หวั่นไหวแค่ไหน แต่พี่ก็ไม่กล้าพอที่จะตอบรับพราว แต่มาตอนนี้ เพื่อลูกแล้ว พี่ไม่ควรจะกลัวการมีความรัก หรือกลัวการแต่งงานอีกแล้ว ลูกสามารถทำให้พี่เอาชนะกำแพงในหัวใจของตัวเองได้สำเร็จ เพราะฉะนั้นพราวไม่ต้องคิดมากอะไรแล้วนะ พี่ยินดีที่จะแต่งงานกับพราว” พีรชัชเอ่ยร่ายยาวออกมา สิ่งที่เขาพูดทำให้หญิงสาวแอบน้ำตาซึมด้วยความดีใจ เธอรอวันนี้มาตลอดชีวิต เมื่อเขาเอ่ยเรื่องนี้ออกมามันทำให้หญิงสาวตื้นตันใจเป็นอย่างมาก
“แล้วพี่ไม่โกรธพราวเหรอคะที่สร้างเรื่องให้มันวุ่นวายมากขนาดนี้” พราวรุ้งเอ่ยถามไปทั้งน้ำตา
“ไม่โกรธหรอก ถ้าไม่มีพราวพี่ก็คงไม่รู้ใจตัวเองแบบนี้ มาเป็นเจ้าสาวของพี่นะพราว มาอยู่เคียงข้างพี่ จนกว่าใครคนใดคนหนึ่งจะจากโลกนี้ไปนะ” ร่างสูงอ้าแขนรอรับร่างบาง ส่วนร่างบางก็โผเข้าไปในอ้อมกอดเขาท
