"ค่อย ๆ คิดนะครับ ลองดูวิธีคำนวณแบบที่พี่ทำเป็นตัวอย่างนะครับ"
น้ำเสียงที่จริงจังของเธียรไม่ได้ทำให้คุณหนูตั้งใจฟังแต่อย่างใด เธอจ้องหน้าเธียรนิ่งและสังเกตใบหน้าและท่าทางของเขา ก่อนจะเผลอใช้ด้ามดินสอถูไถปลายจมูกโด่งเล่น ๆ เหมือนกระเซ้าเย้าแหย่
"คิก ๆ "
"คุณหนูครับ! ตั้งใจหน่อยสิครับ"
ความไม่สนใจในหนังสือที่เขาติว ทำเธียรเคืองใจจนเผลอดุคุณหนูด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว มือเรียวถึงกับชะงักค้าง เป็นเหตุให้ดินสอร่วงลงด้วยอาการตกใจของคนเป็นเจ้าของ
"นุดี...ขอโทษค่ะ"
"เอ่อ...คุณหนู...คุณหนู"
"ปล่อยค่ะ วันนี้นุดีเหนื่อยแล้ว พี่เธียรเองก็คงเหนื่อย เราพอแค่นี้เถอะค่ะ นุดีจะไปพักผ่อน"
ร่างสูงถอนหายใจยาว เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองได้พลาดอย่างไม่น่าให้อภัย แต่สาวน้อยตรงหน้ากลับคิดไปว่าเขารำคาญเธอ
นุดีพยายามดึงมือออกจากมือเขา แต่เธียรไม่ยอมปล่อย เธอจึงสะบัดอย่างแรงด้วยความไม่พอใจ
"พี่เธียรไปพักผ่อนเถอะค่
