"ขอบคุณนะครับแม่ ที่เข้าใจผมกับนุดี"
เธียรเอ่ยขอบคุณผู้เป็นแม่ที่เข้าใจเขากับนุดี และไม่เคยกีดกันทั้งคู่เลย ซ้ำยังคอยซัพพอร์ตและสนับสนุนทั้งคู่เป็นอย่างดี แทบจะพูดได้ว่าอนาคตต่อจากนี้เธียรและนุดีจะฝากไว้ที่ไร่แห่งนี้ตลอดไป
"แม่รักลูกนะ ไม่ว่าลูก ๆ จะตัดสินใจยังไง แม่ก็พร้อมที่จะสนับสนุน ผิดถูกก็ค่อยว่ากันทีหลัง"
"ขอบคุณค่ะ คุณแม่"
"คุณหนู ที่นี่ไม่ได้สุขสบายแบบที่บ้านคุณหนูนะลูก หนูพร้อมที่จะอดทนและฟันฝ่าอุปสรรคไปกับลูกชายแม่ไหม"
"ค่ะ...นุดีอยู่ได้ทุกที่ ขอแค่มีพี่เธียรอยู่ข้าง ๆ ก็พอ"
แม่นายสายคำยิ้มให้ลูกสะใภ้ด้วยใบหน้าชื่นชม ก่อนจะลูบหัวเธอเบา ๆ อย่างเอ็นดู
"บ้านหลังนี้อยู่ลึกหน่อย เพราะมันอยู่ท้ายไร่และก็ติดเขตชายป่า ใจแม่ก็อยากให้ไปอยู่ที่บ้านใหญ่ด้วยกัน แต่ถ้าลูกยืนยันจะอยู่ที่นี่กันแม่ก็ไม่ว่า ดีเหมือนกัน...เธียรก็จะได้อยู่ใกล้คนงานในไร่หน่อย เวลาคนงานมีปัญหาจะได้ช่วยดูแลแทนแ
