“เป็นอะไรปิ่น” ตฤณวิ่งตามไปลูบหลังลูบไหล่ให้ภรรยาในขณะที่ติยากรเดินตามไปดูอย่างห่วงใย
“รู้สึกคลื่นไส้จังเลยค่ะ” เธอรับน้ำจากแก้วของสามีมาบ้วนปาก พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนระโหยเพราะอาเจียนจนหมดไส้หมดพุง
“พี่ว่าไปหาหมอดีกว่านะ บางทีบ้านเราอาจจะมีข่าวดี”
“ข่าวดีอะไรครับพี่” ตฤณเอ่ยถามพี่สาว
“ก็อาการของเมียเราน่ะเหมือนคนแพ้ท้องเลย พี่ก็พอรู้มาบ้าง”
“จริงเหรอครับ” ตฤณพูดอย่างดีใจ
“พี่ก็ไม่แน่ใจนะ แต่อาการมันใช่ ลองไปตรวจดูก่อนเถอะจ้ะ”
สิ้นประโยคของพี่สาว ตฤณก็พาภรรยาไปหาหมอแทบจะทันที
“ตื่นเต้นจังเลยค่ะพี่สอง”
“พี่ก็ตื่นเต้นครับ ถ้าท้องจริงๆ ต่อไปต้องดูแลตัวเองให้มากกว่านี้นะครับ ห้ามออกกำลังกายหนักๆ อีก” เขาดึงมือเธอมากุมเอาไว้ ปิ่นแก้วเป็นคนรักสุขภาพและชอบออกกำลังกาย แต่หากตั้งครรภ์ขึ้นมา บางอย่างก็อาจจะดู โลดโผนเกินไป
“คุณปิ่นแก้ว ทิพยสกุลเชิญที่ห้องตรวจค่ะ” เสียงพยาบาลที่เรียกทำให้ปิ่
