" กุก็จะไปตามตัวมันกลับมาไงล่ะ ต่อให้มันสองคนแม่ลูกจะเกลียดกุแค่ไหนกุก็ไม่สน กุจะให้มันทนอยู่กับกุจนกว่ากุจะตายไปนั่นแหละ! " รามสูรยกยิ้มอย่างคนที่ต้องการจะเอาชนะแต่ดวงตาคู่นั้นกลับฉายแต่ความเศร้าออกมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างสูงในสภาพที่เดินโซเซเล็กน้อยเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ค่อยๆ หายออกไปจนพ้นขอบเขตของห้อง
" ปล่อยมันไปเถอะ ตอนนี้มันคงอยากจะเคลียร์ทุกอย่างด้วยตัวมันเอง " เพลิงออกความเห็นอย่างเหนื่อยใจเมื่อเห็นสภาพของมาเฟียที่เก่งกาจรอบด้าน เว้นก็แต่เรื่องหัวใจ
เวลาต่อมา เชียงใหม่ กลางดึก…
ยามวิกาลเช่นนี้ผู้คนต่างก็หลับไหลอยู่กับห้วงนิทราลึก ในความเงียบสงบของบ้านหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติป่าเขาสวยงาม อยู่ๆ ก็มีเสียงปืนดังขึ้นติดกันหลายนัด จนทุกคนในบ้านต่างพากันแตกตื่นด้วยความหวาดกลัว
" ออกมาสิวะไอ้ราเชนท์! มัวแต่มุดหัวอยู่ได้! " น้ำเสียงเข้มของแขกที่มาเยือนโดยมิได้นัดหมาย
