"กุต้องทำยังไงมึงถึงจะยกโทษให้กับหัวใจที่โง่งมของกุ" ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองอย่างคนที่หมดหนทาง แล้วอยู่ๆ ท้องฟ้าที่ตั้งเค้าเมฆฝนมาสักพักก็ซัดเทลงมาห่าใหญ่เหมือนกับต้องการจะตอกย้ำให้รามสูรยอมรับความจริงตรงหน้า ว่ามาเฟียผู้ที่เคยไม่เคยพ่ายแพ้ให้ใครมาก่อนอย่างเขา ตอนนี้กลับพ่ายแพ้อย่างราบคาบให้กับผู้หญิงเพียงคนเดียว
เวลาผ่านไปกว่าชั่วโมงแต่รามสูรก็ยังคงยืนตากฝนอยู่ที่เดิมเพราะเขาไม่ได้คิดจะกลับมือเปล่าแน่นอน ผู้ชายมาดร้ายอย่างเขาดูหมดสภาพไปเลยเมื่อเนื้อตัวเปียกโชกไปหมดและเนื่องจากเนื้อที่บริเวณรอบบ้านหลังนี้เต็มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่จึงทำให้มีลมกระโชกแรงไม่หยุด ร่างกายกำยำได้รูปเริ่มจะหนาวสั่นเพราะพิษของพายุฝนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
" คุณรามสูรใช่มั้ยคะ " หญิงวัยกลางคนเดินถือร่มคันใหญ่มากางให้ชายหนุ่ม แวบแรกที่เห็นก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร แม้ว่าสภาพตอนนี้จะแตกต่างจากรูปที่ผู้ว่าจ้างอย่างทิพย์ลดาเค
