" เขาไม่ได้จับตัวแม่ไปหรอก เขาช่วยแม่ไว้ต่างหาก "น้ำเสียงพูดที่หญิงสาวไม่ได้ยินมานานและเป็นน้ำเสียงที่ทำให้หัวใจที่กำลังจะดับวูบฟื้นขึ้นมาอีกครั้งได้ดังอยู่ตรงหน้าเธอ หญิงสาวปล่อยโฮออกมาก่อนจะโผลเข้ากอดผู้เป็นแม่ด้วยความดีใจจนยากจะอธิบายได้ วัลภากอดปลอบลูกสาวเอาไว้ด้วยคิดถึงเช่นกัน
" แม่...! แม่มาได้ไง เกิดอะไรขึ้นกันแน่แล้วแม่ไปอยู่ที่ไหนมา รู้มั้ยว่าหนูคิดถึงและเป็นห่วงแม่แค่ไหน ฮื้อออ~ " หญิงสาวพูดไปร้องห่มร้องไห้ไปด้วย ผู้เป็นแม่ก็ได้แต่มองลูกสาวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจด้วยความรู้สึกคิดถึงและรู้สึกผิดในคราวเดียวกัน ก่อนจะเช็ดน้ำตาออกให้เด็กขี้แย
" เขาให้คนมาพาตัวแม่ไปอยู่ในที่ปลอดภัยก่อนที่คุณทิพย์ลดาจะให้คนมาจับตัวแม่เพื่อต่อรองกับเรา ไม่งั้นป่านนี้เราสองคนอาจจะถูกใช้เป็นเครื่องมืออีกก็ได้นะ " วัลภาเล่าทั้งน้ำตา
เธอได้ฟังเรื่องราวก็ถึงกับช็อก เพราะมันเป็นหนังคนละม้วนกับที่ทิพย์ลดายื่
