ตกเป็นเหยื่อ<ต่อ>

1980 คำ

ด้านรามสูร " นี่ซ๊อกุเขาไปเข้าห้องน้ำถึงไหนวะ น๊าน...นาน " หลังจากพวกเขาคุยเฮฮาเรื่อยเปื่อยเอเดนก็นึกขึ้นได้ว่าเธอใช้เวลาในการไปเข้าห้องน้ำนานผิดปกติ " หลงทางหรือเปล่า " เพลิงออกความเห็นพลางจิบวิสกี้ขวดที่สอง " ห้องน้ำกุไม่ได้หาทางออกยากขนาดนั้น " รามสูรพูดพลางชำเลืองไปทางที่เป็นทางกลับมา " ก็ไม่แน่นะเว้ย ตอนกุมาแรกๆ ยังเคยเดินหลงไปเข้าห้องแต่งตัวพริตตี้แทนเลย มึงก็สร้างที่นี่ใหญ่เกิ้นน " เอเดนแกล้งพูดทีเล่นทีจริง " งั้นเดี๋ยวกุไปดูให้เอง " เพลิงพูดแล้วก็ลุกขึ้น " ไม่ต้อง กุไปเอง " รามสูรส่งเสียงทุ่มต่ำไปดักทางเพลิงเอาไว้ ฝ่ายนั้นผายมือออกไปเชิงว่า เอางั้นก็ได้ แล้วแต่มึงเลย แต่ก่อนที่รามสูรจะเดินออกไปก็มีคนโทรเข้ามาก่อน " มีอะไรอีกพิช กุบอกมึงแล้วไงว่า... มึงว่าอะไรนะ!! มันอยู่ที่ไหน!!! " มือถือเครื่องนั้นถูกเขาฟาดลงกับพื้นจนแตกเป็นเสี่ยงๆ สีหน้านิ่งขึ้นรอยปูดสีแดงทันทีหลังจากที่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม